Deze blog is van CHRISTIEN MATHON. Mijn videowerk is te zien op de site MEDIATRIX PRODUCTIES
De rode draad is een groene draad. Ik ben een (over-) levenskunstenaar. Ik bekijk de maatschappij van buiten af en neem eraan deel oa om hem te verbeteren. Ik zet daar mijn ontwerpers opleiding, levensvisie en ervaringen voor in. Op Universitair niveau is deze omschrijving veel te vaag. Dat is precies ‘het’:
Want het zogenaamde interkoker denken is verdwenen: onze maatschappij heeft specialismen en is door-gecreëerd zonder te snappen waar ze voor zijn (‘de bullshitbanen’/Zembla/Tegenlicht). Missie vergeten. Dat zijn exact de punten waarop dingen fout gaan. We hebben een ‘syteemcrisis’.
Neem de Corona begeleiding van een van de rijkste landen in de wereld, dat databanken vertrouwd om knopen door te hakken aan, die dat helemaal niet kunnen (zonder menselijke interpretatie). Maar de mensen die dat wel kunnen bouwen de databanken niet…
De menselijke interpretatie en het menselijk denken en kunnen als uitgangspunt voor oplossing, is in onze maatschappij totaal achterop geraakt. Voor inspiratie vertrek je al zeker 50 jaar beter naar de derde wereld. Ik gaf les aan allochtonen en ‘autochtone’ kinderen voor innovatie. Nederland loopt zwaar achter. Je kunt beter (snel) innoveren door in een Favela te zoeken, naar efficiëntie voor oplossingen dan in een rijk eerste wereldland.
Mijn reizen en woonadressen in 2 culturen van Europa Engeland en Frankrijk, achter het IJzeren gordijn, in de Sahara, Madagaskar maar ook NYC opende mijn ogen zodat ik in andere bubbels ook kon kijken. Ik leerde er minstens zoveel als in mijn opleidingen. De macht in Nederland is in de handen van babbelaars omdat carrière maken op zo een manier, met daarnaast ook nog prive wensen, een mensenleven kost. En er weinig doorheen-prikkers zijn. Ik hou vooral van sparren met mensen die dit kunnen, anders geef ik liever les. Een wereldverbeteraar: nee. Een biofiel en overlever(aar): ja. In actie komen.
In Nederland word ik kunstenaar genoemd, lesgever en ontwerper. In het buitenland ben ik gewoon ontwerper (waartoe ik daar werd opgeleid), en o.a. hulpgever. Mijn werk splitst zich toe op 3d-concept ontwerpen en proces- en productontwerp en -uitvoering, en visuele communicatie (2d). Ik word ook gevraagd les te geven. Inmiddels zie ik lesoverdracht als een noodzakelijk deel van het geheel, wat ik neer wil zetten. Niet omdat ik sceptisch ben maar van positief activisme alleen houdt en teveel bewust ben van het feit dat de jeugd altijd de macht zou moeten houden voor survival van een maatschappij. (Ik deed daarvoor een BA ´docent´ die ik in het 4e jaar verliet, niet echt tevreden met Fontys zonder OER want die hadden ze niet in dit ‘land’. (Ik vind Houllebeq’s laatste benaming voor Nederland passender). De wereldbol kan makkelijk zonder mens, daar lig ik niet meer van wakker. Maar kunnen onze kinderen hulp krijgen voor Transitie. Niet voor niks zit een groot deel op anti-depressiva.
Mijn ontwerpen gaan vrijwel altijd of over Thermoplasten/-harders, film, architectuur, eten, groen, innovatie, overdracht en onderzoek van/naar kennis, video voor bedrijven. Video begint bij mij in nauw overleg met de opdrachtgever.
Ik ben o.a. afgestudeerd in keramieke en polymere materialen, aan de multidisciplinaire opleiding van Universiteit van Brighton (U.K.), Veel van mijn visuele technieken zijn geintegreerd in het materiaal, en ontleend aan middeleeuwse decoratietechnieken. Ook w.b.t. ontwerp voor eten zit ik terug in de middeleeuwen, de tijd dat mensen zich nog voedde vanuit hun directe biotoop en weinig transport plaatsvond. (Bron Food in the Middle ages, Simon Shama). Ik sta alleen open voor innovatie zonder gevaar voor de toekomst. Wij denken dat we al het bruikbare weten maar lopen 95% ervan voorbij. Oplossingen in het betaalde ipv creëren van nieuwe problemen of al te grote gokkingen maken.
Ik vond met mijn verse Designopleiding in de Nederlandse filmwereld met communicatie ruimschoots werk. Er werden in de begintijd (voor de commerciele zenders en satelieten) minder films gemaakt in Nederland, en er waren weinig mensen die daarin én konden tekenen én ontwerpen (zoals me altijd verteld werd). Regisseren en productie was een logisch vervolg na deze inwijding. Ik heb ICT en Overdrachts-opleidingen gedaan, alsook Communicatie.
Toen ik kinderen kreeg, heb ik filmwerk tijdelijk op een lager pitje gezet, en ben kleinschaliger (dichter bij huis) gaan ontwerpen, net zoals in de begintijd na mijn studie. Nu concentreer ik me op Film, Design en innovatie, lesgeven, of autonoom werk in eten en groen, of bijv. architectuur. De rode draad in alles wat ik doe is een groene. (Wat heb je nodig om te leven)
Ik heb nu de mogelijkheid het werk weer wat verder van huis te zoeken, maar ben soms weken lang alleen te vinden in mn tuin (Ecolap) waar experimenten plaats vinden (oude gebruiken nieuw leven in blazen of adapteren naar de moderne tijd). Ik hoop als de Corona over is eindelijk weer tentoonstellingen te kunnen doen (bijv bij Verbeke foundation), of hier of op locatie.
Benader mij voor events. Ik heb geen horeca licentie maar mag entree heffen, koffie schenken en kant en klare producten serveren op lokatie Centrum Goirle. Het cultureel centrum Jan van Besouwhuis is hier een paar honderd meter verderop. Dus buiten de kleinere te huren ruimte hier op lokatie, gebruik ik zelf ook hun ruimtes voor grotere groepen.
——————————————————————————————————————————————————————————————
LOKATIE: Ik werk in mijn eigen werkplaatsen, bij bedrijven, musea, op een filmset of in een scholingssituaties (soms ook musea of festival).
Andersacademie (Ecolap) 